Çocuklar Birleşin "Birey" Olun!

hepimizaileyiz.com.tr
Yayın : 22.03.2013

Birey olmak zordur. Eskiden “birey olmak” bencil olmak gibi anlaşılırdı. Nasihatler de bunun üzerinden yapılırdı: “Aman çocuğum, sırf kendini düşünme. Başkalarını da düşün. Hatta başkalarını kendinden önce düşün!” Ne fikir ama. Üzülmüşsün. Yerlerde sürünüyorsun ve başkaları sırf senin için üzülmesin diye gülücükler dağıtıyorsun. Yok öyle iş artık. Üzülünce, sevinince ve sevince avaz avaz bağırmak var. Duyguları anlatmak ve paylaşmak var. Mutsuz olunca “mutsuzum” demek kadar insanı rahatlatan bir kelime olabilir mi? A.. Çok ayıp.

Dostluğumuz çok ama çok eskilere dayanan bir arkadaşım hastalandı. Yanında ona refakat edebilecek birini aradık ve bulduk. Evi de arkadaşımın evinin 10 adım ötesinde. “Gelirim ama babama da sorayım.” dedi. Bunu diyen kaç yaşında biliyormusunuz? 50. Yazı ile de elli.Babasına sordu ve geldi. 2,5 gün sonra “annem izin vermiyor gelemeyeceğim.”dedi. Bu 50 yaşındaki hanım üstelik evlenmiş ve ayrılmış. Bence onu babası evlendirdi ve annesi de ayırdı. 50 yaşına geldi ama büyüyemedi. Kendi kararları yok. Kendi seçimi yok. “Dediler... yaptım..” var. Yani cinayet işle deseler işleyecek demek ki.

Çocuklarımızı birey olarak yetiştirmek zordur. Anne ve babalar çocukları onlara bağımlı olsun isterler. Çocuklar eğer onlara bağımlı olmazlarsa bu dünyada hiçbir işlerinin kalmayacağını düşünürler. Çocuklar anne ve babaların projeleri değil ki. Yani “iş” değiller. Çocuklarımız, sevdiklerimiz. Biz kim olursak olalım, ne olursak olalım, onlar gidecekler. Gidecekler ki kendileri olsunlar. Gitmezlerse “biz” olurlar. Çocuklarımızla olan ilişkilerimiz tıpkı evliliğimiz gibi “biz” olmaya başladığı zaman tehlikeye girmiştir. Evlilikte de önce “ben” olmalı. “Babamız bilir.” “Bizimki ne derse o olur.” “Bizimkine sormadan gidemem.” Hele de “babamıza da soralım” var ya. İşte ben o zaman biterim. O çocuğun babası olan adam sizin de ne zaman babanız oldu da “babanıza” soruyorsunuz?

Çocuklar büyürler. Büyüyen çocuklar kendi aralarında ikiye ayrılırlar. Evden giden çocuklar ve evde kalan çocuklar. Evde kalan çocuklar da evde kalış sürelerini uzatmak için master yaparlar ve anne ve babalarını çok sever görünürler. Aslında sevdikleri kendilerine sunulan hizmettir. Ders çalışırken pıt diye kapı açılır ve gitmediği için kendisine minnettar olan anne bir meyva tabağı ile görünür. Odasında chatleşirken, pıt diye kapı açılır ve elinde sütlü kahve fincanı ile anne görünür. Bu evci çocuklar evden gitmezler mi? Giderler. Kendilerine yeni bir anne-karı veya baba- koca buldukları zaman giderler. Bir kucaktan bir kucağa. Huzur içinde de yaşarlar. Limanlar arasında emniyetli geçiş yapılmıştır.

Evden giden çocuklar da uzaklardaki bir okulu bahane ederek, arkadaşlarla kalmayı seçerek veya kendilerine bir ev tutarak ayrılırlar. Bu ayrılıkların sancısızı hiç olmaz. Baba “işte senin oğlun veya kızın “diyerek sıyrılır. İçin için merak eder ama susar. Konuşmak ve merak etmek baba raconuna ters. Anne kıvranır genellikle. Zira, o çocuk 3 yaşındayken de anne aynı nedenlerle kıvranıyordu.

“Şimdi ne yiyecek?” Merak etmeyin anneler. Evde dolaplarını toplamayan, mutfağa girmeyen o çocuklar var ya, evden ayrılınca bir tertipli olurlar bir düzenli olurlar ve de bir aşçı olurlar ki sormayın. Ama anneler üzgün. Bir türlü yatışamazlar. Çocuğun eve kaçta geleceğini bilemeyecek, telefonla hangi arkadaş arıyor bilemeyecek, ne yiyip ne içiyor bilemeyecek. Oldu mu şimdi? Bu anneler de kendi aralarında ikiye ayrılırlar: Evde oturup ilenenler ve kapağı bir sivil toplum kuruluşuna atanlar. Kapağı bir sivil toplum kuruluşuna atanlar şaşkınlık içinde görürler ki yalnız değildirler. Çocukların evden gitmesi ile babaların emekliliği aynı zamana denk gelmişse, anne katıldığı sivil toplum kuruluşundaki en en çalışkan gönüllüdür. Erken gelir. Geç gider.

Çocuklarımızın birey olmasına çaba harcamamız kadar yüce bir görev olamaz. Nedenlerini sıralamaya çalışayım:

Birey biat etmez sorgular.
Birey olmayan, denileni yapar.
Birey kendini tanır. Kendini tanıyan insan başkalarını da tanır.
Birey korkmaz. Risk alır. Korkan insan birey olamaz.Korkan insan hayır diyemez.
Birey olmak bağımsız olmaktır.
Birey olmak farkındalık yaşamaktır.
Birey olmak yaşanan farkındalığın farkında olmaktır.
Birey olmak insanın kendi sorumluluğunu taşıması demektir.
Birey olmak insanın kendisi hem de ta kendisi olmak demektir.

Epiktetos “Kendi efendin olmadıkca özgür olamazsın” demiş.

Dünyanın bütün çocukları birleşin ve BİREY olun.

"Güvem'ce"