Aile İçi Şiddete Karşı Öfkenizi Eğitin!
hepimizaileyiz.com.tr Yayın : 27.09.2012
Kontrol edilemeyen öfke sadece kişinin sağlığını değil, insanlarla, eşiyle ve çocuklarıyla olan ilişkisini de etkiler. Toplum olarak sorunlara yaklaşım tarzımız, çözüm odaklı değil, tartışma odaklıdır. Maaselef her ailede şiddet yaşanabiliyor. Bazen kapılar çarpılıyor, bazen bir eşya fırlatılıyor, bazen sağa sola tekme atılıyor.
Peki ama aile içi şiddetin önüne nasıl geçebiliriz? Çocuğumuzu şiddetten nasıl koruyabiliriz? Çocuğun yanında hiç mi kavga edilmemeli? Kavgacı bir çevrede büyüyen çocuğu nasıl şiddetten uzak tutabiliriz? Tüm bu soruların cevabını Prof. Dr. Nevzat Tarhan “Evlilik Psikolojisi” adlı kitabında bakın nasıl cevaplıyor.
Şiddet Bir Seçenek Değildir
Fiziksel ya da duygusal şiddeti artıran etken, eşler arasındaki önyargılardır. Şiddeti engellemenin çözümü diyalog ve hoşgörüdür. Eşler arasında şiddet yaşanıyorsa, ortada bir problem var demektir ve bu problemi çözmek için kullanılan yöntemlerin de doğru olması gerekir. Eşlerin, kullanacakları yöntemler içinde şiddetin asla yeri olmadığını kabul etmeleri, şiddetin hiçbir türünü bir seçenek olarak düşünmemeyi öğrenmeleri gerekir.
Çocuğunuz Şiddet Uygulamaya Başladıysa Sorunu Kendinizde Arayın
Hayvanlara şiddet uygulayan çocuklar veya kendisini yaralayan yetişkinler üzerinde yapılan araştırmalar, bu kişilerin anne babaları arasında şiddetin daha çok yaşandığını göstermektedir.
Çocuk Şiddeti Öğrendiğinde Uygular
Aile içinde şiddet, sorun çözme, hak arama aracı olarak kullanıldığında öğrenilmiş bir davranışa ve alışkanlığa döşünür. Anne baba şiddet uygulama eğilimdeyse, çocuk (5-6 yaşında veya daha büyükse) bunu doğal kabul eder ve ailesinden öğrendiği bu “doğal çözüm yöntemini” ileride uygulamaya başlar. Çünkü hayatı tanımayan çocuk, iyi-kötü, doğru-yanlış gibi kavramları çevresini gözlemleyerek öğrenir.
Şiddeti Bir Yöntem Olarak Benimsememeli
Anne baba asla şiddete başvurmamalıdır. Ancak öfkesini yenemeyip bu tür bir davranış gösterdiğinde, bunu çocuğa “Yaptığım doğru değil, ama kendime hakim olamadım diyerek anlatırsa, o zaman çocuk en azından ortaya konan davranışın doğru model olmadığını anlayabilir. Şiddete meyletse bile, bir süre sonra davranışını değiştirebilir. Burada çocuk açısından önemli olan, anne babanın şiddeti yöntem olarak benimsememesidir.
Önemli olan, çocuğun şiddeti bir yöntem olarak benimsememesi için önlem almaktır. Çocuk şiddetin ne olduğunu, sonuçlarını, yanlış yönlerini öğrenirse, ileride istediklerini gerçekleştirmek için onu bir yöntem olarak benimsemeyecektir.
Nasihatten Vermekten Çok İyi Bir Model Olun
Maaselef her ailede şiddet yaşanabiliyor. Bazen kapılar çarpılıyor, bazen bir eşya fırlatılıyor, bazen sağa sola tekme atılıyor. Ancak anne baba, kavga ve şiddeti bir yöntem olarak benimserse, sürekli gerilim ve sözlü ya da fiziksel şiddet evde bir iletişim aracı olarak benimsenirse, çocuk bundan olumsuz etkilenir.
Bununla birlikte, “Aman çocuğumuz kavga ettiğimizi görmesin, bağırmayalım bundan kötü etkilenir” düşüncesiyle fazla korumacı bir yaklaşım benimsemek de doğru değildir.
Emir Vermek Yerine Çocuğunuza Fikir Verin
Çocuğun kavga ve gerilimden sonra, anne babasının yeniden barıştığını görmesi, hayatın gerçeklerini öğrenmesi bakımından önemlidir. Nasihatlerden ziyade, yaşadıklarından etkilenen çocuk, anne babasının barışmasından uzlaşmayı öğrenir. Zaten doğru olan da, ona nasihat vermekten çok model olmaktır. Başka bir ifadeyle çocuğa emir vermek yerine fikir vermek gerekir.
Şiddet Hayatın Önlenemez Gerçeğidir
Anne baba, çocuğun çevresinden etkilenerek şiddete yönelmesi durumunda da benzer bir tutum sergilemelidir. Günümüzde, çocuğu bir yetişkin olana kadar şiddetten uzak tutmaya çalışmak mümkün olmadığı gibi doğru da değildir. Çünkü şiddet hayatın bir gerçeğidir.
Şiddet İstenilmeden Benimsenen Bir Davranıştır
Anne baba ne kadar korumacı olursa olsun, çocuk bu gerçekle yüzleşecektir. Burarada önemli olan, çocuğun şiddeti bir yöntem olarak benimsememesi için önlem almaktır. Çocuk şiddetin ne olduğunu, sonuçlarını, yanlış yönlerini öğrenirse, ileride isteklerini gerçekleştirmek için onu bir yöntem olarak benimseyemeyecektir. Bunun için, insan odaklı düşünerek, şiddetin öğrenilen bir yöntem olduğunu, kimi zaman da istenilmeden benimsendiğini kavramak gerekir.
