Bayram denince...
hepimizaileyiz.com.tr Yayın : 12.11.2010
Bu yılın son bayramını da kutlamak üzereyiz… Her yaşta ayrı bir anlamı vardır bayramların… Küçükken başucuma koyarak uyuduğum kırmızı, rugan ayakkabı dün gibi aklımda… Ne kıymetliydi o zaman bayramlıklar, bayramlar… O gün için özel alınmış kıyafetler giyilir, arkadaşlarımızla birlikte hangimiz çok şeker, hangimiz bayram harçlığı topladık onun hesabını yapardık.
Her gün gazetelerin 3. sayfalarındaki kaybolan boy boy çocuk haberlerini okuduktan; televizyondaki reality programlarında kaçırılan çocukların haberlerini gördükten sonra şimdi değil çocuğumuzu şeker toplamaya, sokağa çıkarmaya korkar olduk… Oysa küçüklüğümüzde sokaktan, annelerimiz çağırmadan evlerimize girmezdik… Saatlerce saklambaç, yakar top, ip oynardık… Çocukluğun tadını çıkarırdık doyasıya…
Eskiden insanlar misafirleri severdi… Bayram olduğunda küçükler büyüklere giderdi… Keyifli bir sohbeti, bayrama özel olarak elde açılmış baklavalar, fırında sütlaçlar taçlandırırdı… Eskiden ziyaretler olur; insanlar birbirlerine gidip gelmekten mutluluk duyardı... Şimdi herkes kendilerinden başkasını istemez oldu evlerinde… Nedense bir türlü vakit bulunmaz; dost bildiğin arkadaşınla aynı şehirde olmana rağmen aylarca hatta bazen yıllarca görüşemezsin… Malum metropol yoğunluğu, çalışan insanız artık, vakit nakittir; misafir ağırlamak artık angarya kimilerimiz için!
Dolayısıyla da tüm metropol çılgınlığına bayramlar da dahil oldu. Ve bayram ziyaretleri de yavaş yavaş tarih oldu…
Özetle: Artık bayramlar parası olan için tatil, olmayanlar için ise hiçbir şey almadan, daha doğrusu alamadan girip çıkılan mağazaların bol olduğu alışveriş merkezlerinde dolaşmak oldu…
Biliyorum pek bir bayram neşesiyle dolu olmadı yazdıklarım ama şu an içinde bulunduğumuz gerçek bu, gerçekten öteye köy yok…
Uzun lafın kısası herkese mutlu bayramlar, bayramınızı dilediğinizce geçirmeniz ümidiyle…
Sevgiyle kalın,
