Çocuğun Zeka ve Kişilik Gelişimi Neden Etkilenir?

hepimizaileyiz.com.tr
Yayın : 19.02.2013

Ailenin özellikle de annenin çocuğuna yönelik ilgi ve davranışları, çocuğun gelişimi açısından önemlidir. Psikolog Suna Tanaltay, “Her Yaşta Ruh Sağlığı” adlı kitabında anne-baba davranışlarının çocuk üzerindeki etkilerine dair bakın hangi önemli tespitlere dikkat çekiyor.

Çocuğun zeka ve kişilik gelişiminin temelinde annenin ve babanın davranışların buluyoruz. Onların tek tek kişilikleri, birbirlerine olan davranış ve tutumları ve çocuklarına gösterdikleri ilgi ve davranış biçimleri...

İnsanoğlunun doğuştan taşıdığı özellikler ve bu özelliklerin irsî gerçekleri inkar edilemez. Yine de yapılan araştırmalar ve görülen örnekler, soya çekim olarak düşünülen birçok özelliğin eğitimden ve karşılıklı ilişkilerden kaynaklandığını düşündürmektedir.

Çocuğun zeka ve kişilik gelişiminde, özellikle ilk çocukluk döneminde anne ve baba davranışlarının büyük rolü olduğu görülmektedir. Kişilik meseleleri açısından bu etki, daha da büyük önem taşır.

Dr. Rene

Bu araştırmaya göre:

•Yeni doğan bir çocukta izahı bulunamayan bir koma hali, bebeğin annesi tarafından istenmemiş olması ile,

•Üç aylık iken ortaya çıkan bağırsak koliği, annenin aşırı telaş yahut aldırmazlığı ile,

•Süt çocuğundaki nörodermatik sıkıntı ve huzursuzluk içindeki annenin çocuğuna duygudu nefter ile,

•Çocuğun büyük apdesti ile oynaması, annesinin sık sık ortaya çıkan duygu değişimleriyle açıklamak mümkündür.

Görüşler, bazı aşırılıkları yansıtalabilir. Burada önemli olan, dikkat edilecek olan, temal kaynaktır. Ailenin, özellikle de annenin ruh sağlığı, kişiliği ve çocuğuna yönelik ilgi ve davranışları, çocuğun gelişimi, ruh sağlığı hatta genel sağlığı açısından büyük önem taşır.

Anne ve babanın evlilik yaşayışına doyumları yanı sıra, kendi çocukluk ve gençlik deneyleri de çocuklarına olan davranışlarını etkiler. Bu noktada, kendi anne ve babalarının davranışlarına kadar inmek zorundayız.

Hemen her insan, anne ve babasının isteklerinin, kendisi hakkındaki beklentilerinin, umutlarının izlerini taşır. Bazı çocuk, ileriki hayatında tıpkı annesi ve babası gibi davranır.

Bazı çocuk, öyle zorlanmıştır ki, reaksiyon olarak, kendisine yönelik davranış ve eğitim tarzının tam tersini seçer. Doğru veya yanlış olduğunu göz etmeden... İçinde birikmiş acı ve sıkıntılar yüzünden...

Bazıları da, kendi anne ve babasının davranışlarını şuurlu bir yorum süzgecinden geçirir ve en iyisini, en doğrusunu uygulamaya çalışır.

“Benim doktor olmamı ister annem... Olamadım. Bari oğlum doktor olsun. Bunu sağlamak zorundayım...”

“Okutmak için boşuna zorladılar beni... Zamanım boş yere harcandı. Ben çocuğumu okutmayacağım. Bir an önce hayata atılsın ve para kazansın."

“Onun annesi, babası olarak görevimizi seve seve yapacağız. Neye yeteneğiniz varsa ve ne olmak isterse öyle olsun. Eğitmek, yetiştirmek, mutlu ve verimli olmasına yardım etmek en büyük görevimiz bizim...”

Anne Babaların "Ego" İdealleri

Bu ve benzeri davranışlara çok sık rastlarız. Genellikle çocukların öğrenim ve eğitimlerinde anne ve babaların “ego” ideallerini büyük rol oynar. Çocuklarında adeta kendilerini gerçekleştirmek ister. Kişilik özellikleri tam gelişmemiş olan “büyük çocuklar”dır bunlar... Kendi geçmişlerinden, kendi çocukluk mesleklerinden sıyrılmamış olan çocuklardır.

Çocuklar Pasif Bir Alıcı Değildir

Anne ve baba davranışların yalınzca kendi geçmişleri değil, çocuklar ile olan diyalogları da etkiler. Çünkü çocuk sadece pasif bir alıcı değildir. Karşı koyar, reaksiyon gösterir yerine göre... Nitekim oldukça agresif (saldırgan eğilimli) ve hükmetmeye alışmış bir anne, pasif itaatkar çocuğunu daha çok sever. Kendisi gibi agresif olan ve baş kaldıran çocuğuna ise nefret dahi duyabilir.