Üvey Annelik Sanıldığı Gibi Zor Mu?

hepimizaileyiz.com.tr
Yayın : 13.10.2010

Evliliğine son veren yetişkinlerin çoğu tekrar evleniyor. Bu da üvey anneliği gündeme getiriyor. Bu durumda üvey anne çocuk ilişkisi önem kazanıyor. “Üvey anne” denince akla sinirli, kıskanç, çocukla rekabet içinde, kötü, ondan kurtulmaya çalışan, merhametsiz, üvey çocuğa eziyet eden bir kişi gelir; çünkü masallarda, dizilerde ve romanlarda üvey anne için böyle bir imaj çizilmiştir. Gerçek yaşamda da buna benzer örneklere rastlanır.

Ne varki, bilinmesi gereken bir başka gerçek de şudur: Bu olumsuz imaj üvey anne konumundaki kişi de olumsuz etkiler. Üvey olma psikolojisi içinde duygularını bastırır. Bu nedenle gergin ve sinirli olur; ani tepkiler verir ve daha çok hata yapar. Şu da bir gerçektir: Bir annenin çocuğuna bağırması normal karşılandığı halde, bir üvey annenin çocuğu uyarması olumsuz yorumlara yol açar.

Üvey anne olacaksanız, yeni evliliğe adım atmadan önce kendinizi çok iyi tartmalı ve durumu çok dikkatli gözden geçirmelisiniz. Çünkü bu evlilikte beraber üvey çocuğun ruhsal sorumluluğunu da üstleneceksiniz. Ve bu evliliğin başarısı önemli ölçüde sizin kendinizi çocuğa kabul ettirmenize bağlıdır.

Eğer eşinizi seviyor ve kendinizi çocuğu kabule hazır hissediyorsanız, biraz sabır ve biraz da zamanın yardımıyla herkes için kabul edilebilir bir ortam yaratmanız mümkündür. Bunun için neler yapabilirsiniz?

Örneğin:

Çocuğun annesi rolünü oynarsanız, çocuk sizi annesini-annesinin anısını yok etmek isteyen kişi olarak görebilir. Bunun yerine yardımcı, danışman gibi davranmak daha yerindedir. Sevgi, güven ve saygı zorla elde edilemez. Çocukla ilgilenin, size güvenebileceğini deneyleriyle yaşasın; gerisi kendiliğinden gelir.

Şunu unutmayın: Çocuk annesiyle de tartışır ve sorunlar yaşar. Özellikle de ergenlik döneminde. Çocuğu kendi annesiyle sizin aranızda seçim yapmaya zorlamayın. Çocuk annesini sever, sizi sevmek zorunda değildir. Ancak kabul edebilir; saygı gösterir ve dikkate alır.

Çocuklar sizi kıskandığında sabırlı davranın. Genellikle çocuk hala anne ve babasını bir araya getirme telaşı içinde olduğu için, size yönelik tepkileri daha çok kendi iç dünyasındaki çelişkilerini yansımasıdır. Çocuk size karşı saygısız davrandığında, “Bana bunu yapamazsın” diye bağırıp çağırmak işi daha da zorlaştırır. Bunun yerine, “Çok üzüldüğümü, kırıldığımı bilmeni isterim. Çünkü ben annenin yerine geçmek istemiyorum; amacım sadece seninle dost olmak” demek daha yararlıdır.

Kendinizi de düşünün. “Hayır” demeyin, sınırlar, kurallar koymayı ihmal etmeyin. Çünkü çocuklar öz annelerine yaptıkları gibi, sizin de sınırlarınızı zorlayacaktır. Çocuğun öz annesiyle bir araya gelmesini destekleyin; öz anneden bilgi alın. Çocuğun ona olan sevgisini ve özlemini anladığınızı ifade edin.

Çocuğun olumlu olduğu kadar olumsuz duygu ve düşüncelerini de açıklamasına izin verin. Onunla bu duygu ve düşünceler üzerine sohbet edin. Ortaya çıkan sorunları asla çocuğun yanınsa babasıyla konuşmayın.

Çocuğun üvey annesini kabul etmesi zaman alabilir. Uzun bir süre beklemek gerekebilir. Ancak bunun için de çocuk üvey annesini sevgi ve saygısını hissetmeli, kendisine önem verdiğine ve evdeki yaşantının adil ve sakin bir biçimde yürüdüğüne tanık olmalıdır.

Ayşe Bilge Dicleli, Pencereni Aç