“İyi Bir Üvey Baba Olmak İstiyorum” Diyenlere

hepimizaileyiz.com.tr
Yayın : 13.10.2010

Üvey babalık insan hayatında kimi zaman kaçınılmaz olarak karşı karşıya kalınan bir durumdur. Üvey olduğu gibi ona da üvey annedeki gibi olumsuz bir imaj yüklenir. Bazı öz babalar, evliliği bitiren ve çocukları annelerine terk eden kendileri oldukları halde, eşlerinin yeni evliliğinde çocuklarla üvey babanın aynı ortamda bulunmasını istemez.

Annenin yeniden evlenmesini velayeti anneden almak için bir tehdit unsuru olarak kullananlar bile vardır. Bunlar üvey baba olgusunu bir tehdit gibi algılayanlardır. Çünkü çocuğun üvey babayla daha iyi anlaşacağından korkarlar.

Aslıda babalık duygusu, annelik gibi içgüdüsel değildir. Kadınlar biyolojik yapılarıyla, beyin ve üreme organlarıyla anneliğe hazır olur. Babalarda durum farklıdır. Onlar çocuklarına baktıkça ve sevgi gösterdikçe, beyinlerindeki yapısal endişe noktaları harekete geçer.

Üvey babaların işi biraz daha zordur. Genellikle çocuklarıyla birlikte yaşayan bir kadınla evlendikleri için sürekli bu çocuklarla yaşamak durumundadırlar. Üvey baba çocukları sevebilir ve onlara yol göstermek isteyebilir; ama onlardan hiç sorumlu olmadığını da düşünebilir. Kendi çocuğu varsa, velayeti annedeyse, çocuğuyla hiç ilgilenmiyorsa, bu boşluğu üvey çocuğuyla telafi etmeye kalkışabilir. Çocuğu yoksa hiç tanımadığı bir duygu ve sorumlulukla karşı karşıyadır.

Hayat karşınıza üvey baba olmayı çıkardıysa, yapılabilecek pek çok şey vardır. Örneğin:

• Çocuğun öz babasıyla ilgili olumsuz görüşlerinizi kendinize saklayın; sadece tehlike veya risk söz konusuysa, usturuplu bir şekilde paylaşın.

• Çocuğun önünde annesiyle kavga etmeyin veya annesi hakkında olumsuz sözler sarf etmeyin.
  Üvey çocuğunuzun faaliyetlerine katılın; derslerine yardım edir, spor uğraşlarını destekleyin ve yol gösterin.
  Üvey çocuğunuzu kendi faaliyetlerinize dahil edin: Birlikte alışverişe, yürüyüşe, maça, sinemaya, plaja gidin.

• Evdeki işlere yardım ederek çocuğa olumlu örnek olun. Annesine değer verdiğinize, ev işlerinin aynı zamanda bir aile işi olarak gördüğünüze tanıklık etsin.

• Kendiniz olun. Çocuğun sevgisini kazanmak için olmadığınız gibi davranmayın. Yoksa çocuk sizin gerçek kişiliğinizi çözdüğünde sizden daha da uzaklaşır.
  Üvey çocuğunuza saygılı olun; tehlike söz konusu olmadıkça onun özel yaşam alanına karışmayın.

• Durum ne olursa olsun, yetişsin kişi sizsiniz. Çocuktaki size karşı olumsuz davranışların boşanma olayına tepki, öz babayı özleme olduğunu aklınızdan çıkarmadan onu anlamaya çalışın.

• Hiçbir zaman eşinizi “ya çocuğun ya ben” ikilemiyle karşı karşıya bırakmayın. Bir anne olarak çocuğunu seçecektir.

• Çocuğun sizi kabul etmesine zaman tanıyın.

• Üvey çocuğunuza asla öz çocuğunuzdan farklı davranmayın.

Kimi üvey babalar çocuğun “en iyi arkadaşı” olmak ister. Böyle bir atmosfer yarattıysanız, çocuk bazen annesinin onaylayamadığı kimi davranışları hoş görmenizi veya desteklemenizi talep edebilir. Bu durumda arkadaş yerine, onun koruyucu ve kollayıcısı, güvendiği bir yetişkin olmanız daha yerinde olur.

Ayşe Bilge Dicleli, Pencereni Aç